ZA ILE...?

Ziemia, ludzie, czas nic nie stoi w miejscu, wszystko jest w ciągłym ruchu, abyśmy mieli lepsze szanse na większy rozwój naszego rolniczego regionu. Ruch jednak ma to do siebie, że wymaga energii, perpetum mobile, można osiągnąć jedynie przy wykorzystaniu promieni słonecznych i fantazji. Czy dobrze widzimy naszą przyszłość, gdy z jednej strony chcemy zachowania naszych unikalnych obszarów wiejskich, a z drugiej strony myślimy o podniesieniu atrakcyjności gospodarczej naszego regionu. Jak uczynić z terenów rolniczych prężny ekonomicznie obszar bez żadnych nadzwyczajnych możliwości w rodzaju szczególnych zasobów naturalnych?
Powiedzmy, że jesteśmy skazani na biedę bo władzom się zdaje, że różnym inwestorom oferują wszystko, tylko nic konkretnego, dlatego od wielu lat nie prowadzi się u nas żadnych znaczących inwestycji. Czas ucieka, Ziemia się obraca, ludzie chodzą i narzekają na Rząd, gdyż ogólnie robi się coraz gorzej. Jak już będzie całkiem źle, ktoś wskoczy na fotel i od nowa zacznie bujać ludzi, że może Unia da nam dużo forsy i będzie lepiej. Jeżeli potrzebny jest do tego cud, to tym cudem może być tylko poszanowanie mądrości. Czasami łatwo jest uzyskać spore pieniądze za rzeczy mało wartościowe, a niekiedy za najbardziej twórcze projekty nabywca unika zapłaty jakiejkolwiek ceny. Dlaczego tak się dzieje, dlaczego nie słuchamy ludzi dobrze nam radzących, tylko wyrzucamy pieniądze na chybione inwestycje w Toruniu, nad morzem, czy w górach, dlaczego przy okazji prywatyzacji największych naszych zakładów, żaden z Zarządów nie stworzył niepodważalnej perspektywy dla zatrudnionych pracowników z naszego terenu. W tym miejscu jestem celowo mało konkretny, gdyż nie można operować przykładami, kiedy dane zachowania i postawy są powszechne i nie można dawać za przykład wyjątków, które niczego w ogólnym krajobrazie nie zmieniają. Jednak jestem gotowy do dyskusji z każdym, kto ma wpływ na tak istotne sprawy, droga do prawdziwych sukcesów wiedzie przez wartościowe rozmowy i konfrontacje planów i zamierzeń ze zbiorową intuicją i doświadczeniem ludzi mieszkających na naszym terenie. Wystarczy się wsłuchać w autentyczny głos opinii publicznej, a wizerunek wielu niedostępnych menedżerów robi się bardzo blady. Jeżeli mamy pewnych ludzi koloryzować, to róbmy to z większym wyczuciem, aby za jakiś czas nie skarżyć się sobie nawzajem, zostawmy ludzi niedostępnych ich własnemu losowi, poznajmy młodych, zdolnych i nie gorzej utalentowanych, dajmy w ich ręce nasz zagrożony los, a być może nie stracimy, takie rzeczy zawsze możemy robić i nic nam za to nie grozi. Tutaj będę bardziej zdecydowany i powiem krótko, nasz cud zależy od znalezienia cudownych ludzi oraz odwagi w rozstaniu się z ludźmi godnymi pożałowania, którzy potrafili patrzeć wyłącznie na swoje pensje, których nie wzruszyłyby nawet zbiorowe strajki głodowe swoich pracowników, przecież takich wydarzeń między żadne obiecanki nikt nie włoży, ktoś tu po prostu do czegoś się nie nadaje albo nie dorósł do tego rodzaju rzeczywistości. Podsumowując nie marnujmy talentów i przez to nie marnujmy siebie, szukajmy ludzi, którzy uczynią nasz region mniej zacofany pod każdym względem, na początek płaćmy im chociażby dobrym słowem, może dla niektórych będzie to wystarczało i może znajdzie się kilka takich osób, które przy tego rodzaju propozycji nie będą pytać, za ile...?

Strona: | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |